روستای خیارج به این روستا در زبان محلی خیاره، و در عهد قدیم خیارک گفته می شده.
| ||
مونوگرافی خیارج 2 آب و هوای خیارج روستای خیارج در دشت قزوین واقع شده است، لکن به علت نزدیکی با مناطق کوهستانی و کوهپایه ای و دوری از دریا، دارای آب و هوای حد فاصل بین آب و هوای صحرائی و مدیترانه ای است و می توان آن را از نظر اقلیمی معتدل به حساب آورد. زمستان و تابستانش گرما و سرمای معتدل و قابل تحمل، و بهارش هوائی روح نواز دارد که بوته های انگور را از خواب زمستانی بیدار کرده و شکوفه های سفید بادام را در مقابل دیدگان قرار می دهد، و پاییزش باران تند و تیزی نثار دشت می کند. درجه حرارت متوسط دمای هوا در تابستان 9/25 درجه و در زمستان 5/1 درجه می باشد، حد اکثر دمای ثبت شده در تابستان 4/37 و در زمستان5/6 درجه است. میزان بارندگی بارندگی سالانه روستا حدود 336 میلی متر می باشد، بیشترین بارندگی ثبت شده در زمستان 7/107 میلی متر بوده و حد اکثر بارش در یک روز بهاری (فروردین) 29 میلی متر می باشد. یخبندان تعداد روزهای یخبندان در طول سال 91 روز ثبت شده است که سهم فصل زمستان در این مورد، 71 روز می باشد. [ چهارشنبه 87/11/9 ] [ 1:31 صبح ] [ هاشم مالکی ]
[ نظرات () ]
شعر تاتی1 (نصیحت پدرانه)
اِیدنَه رَیَت پِِِورَرِش هَی مِواشَه Idna rayat pevraresh hay mevasha ( یک کشاورز همیشه به پسرش می گفت) هَر چِی ماجِم گوشا کَه تا جِیَوشَه Har chi majem gosha ka ta jiavosha ( تا اینجائی هر چه می گویم گوش کن) چُوما زَمُونَ به سختِیُو گُذشتَی Choma zamon be sakhtio gozashtay (زمان ما به سختی گذشت) شَُما را سختیش هَلا کِه بِمَندَی Shoma ra sakhtish hala ke bemanday (اما هنوز سختیش برای شما مانده) هر کُواگَه اَوَه یَه جا گو بِکیر Har koaga ava ya jago bekir (هر کجا آب هست آنجا دانه بکار) سَوزَعلف باینَه یاگو دستُو گیر Savza alaf baina yago dasti gir (اگر علف سبز دیدی گول نخور، رها کن) دَُونَه که مُون خاکو یِه زارُو واری Doona ke moon khako ye zaroo wari (دانه تا زمانی که در خاک است، مثل بچه است) روز و شَوَ پِیلـَه مِگردِه کاری Roozo shava pilla megarde kgri ( شب و روز گویا بزرگ می شود) هر چِی که شاخَش به جُوَر تَر مُشُه Har chi ke shakhash be joar tar mosho ( هر چه که شاخه اش بزرگتر می شود) میوَه یُو وَلگش آندی سَر تَر مُشُه Miwa yo walgash andi sar tar mosho (برگ و میوه اش از آن بزرگتر می شود) نوروزِ را غَرَه مَگرد بالارِم Navroze ra gharra magard balarem (به نوروز غره نشو پسرم) پاییز میا تَمُوم مِگردِه کارِم Paeiz mia tamom megarde karem (پائیز می آید، و کارم تمام می شود) هر چی بِکیراشَه، بِچیناشَه تَه Ha chi bekirasha bechinash ta ( هر چه بکاری همان را بچینی) قُولایُ یو نَکُو نِدِرِه، کُوایش تَه Gholay yo nakko nedere koaysh ta (خوب و بد ندارد، کجائی تو) اَما مِیکیرُونُ و مِیچینا شُما Ama mikiron o michina shoma (ما می کاریم و شما می چینید) جِیمُون زَمُونُو هَمَه چی را شُما Jimon zamoono hama chi ra shoma (در این زمان همه چیز برای شماست) اَگر نِباشَه خُوشتَنی را فِکرُو Agar nebasha khoshtani ra fekro (اگر تو به فکر خودت نباشی) بِزون کِه هُشکِی اِشتَه را نِی فِکرو Bezoon ke hoshki eshta ra ni fekro (بدان که هیچ کس به فکر شما نخواهد بود) سَرحالیشَه، جَوُونیشَه، مِتونی Sarhalisha javoonisha metooni ( سر حالید، جوانید، می توانید) اِیندِی واجِم اِشتَه را کِه مِزونی Indi wajem eshta ra ke mezooni (این را به شما بگویم که می توانید) هر کِی کِه اِشتَه پَی پَیو مِگردِه Har ki ke eshta pay payo megarde (هر کس که به دنبال شما می گردد) بِزون اِی نَقشَه دَر پَیو مِگردِه Bezoon I naghsha dar payo megarde (بدان که در پی یک نقشه می گردد) یا پِل دَری یا کَه دَدَی پِل دَرِه Ya pel dari ya ke daday pel dare ( یا خودت پول داری، یا پدرت) تا خَرج کَرِندَه آ پِلون کَه دَرِه Ta kharj karenda a peloon ke dare ( تا آن پولها را خرج کنند) تَجرُبَه ماجِه، که شُما ناشِیا Tajroba majeh ke shoma nashia (تجربه می گوید، که شما ناشی هستید) هر چِی ماجِم، تا مِکرا راضِیا Har chi majem ta mekara razia (هر کاری را که خودتان انجام دهید راضی هستید) شاه و گدا هَر چِی تَنِشون کَرِن Shaho gada har chi taneshoon karen ( شاه و گدا هر چه در تن داشته باشند) فرقِی نِدِرِه، خَوِ را بَر کَرِن Farghi nederre khave ra bar karen (فرقی ندارد، موقع خواب از تن در می آورند) اَز هَمی اِیندِیم دَ واتِم اِشتَه را Az hami indim da watem eshta ra ( من همین را داشتم که به تو گفتم) مِگو گوشا مَکَه، مِگو گوشا کَه Magav gosh maka megav gosha ka ( می خواهی گوش کن، می خواهی گوش نکن)
23/10/87[1] هاشم مالکی [1] - بخشی از این شعر از غزل «صاعقه ما ستم اغنیاست» از پروین اعتصامی و بخشی از اشعار قدیمی خودم اقتباس شده بود. [ یکشنبه 87/11/6 ] [ 9:7 عصر ] [ هاشم مالکی ]
[ نظرات () ]
|
||
[ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |