شعر تاتی غرباقین

چُما دُهِ خِیارَه، سُو دُونه اَستَل دَرِه

دَمِ دَوروازَش مِیای، جاگو لَو اَستَل دَرِه

بعد مِرزا کِفچِیو، سَمزارونِ اَستَلِ

آ هَمونا بُوجیل تر، غَرباقین اَستَلِ

دارُ و درختِش وِینی، کُواش واجِم شُما را

مَردُمِ نیکِش واجِم، دُوا کَرا چُوما را

عبّاسِ مُلّاقاسم، راز و نیازِش واتَن

رشیدِ حاجِی اَصغر، سفره ی وازِش واتَن

حاجیِ کبلا یاوَر، دست و نوازش بِوین

مصطفی مُرزا یوسِف، صَبر و قرارِش بِوین

غُلامِ مَشدی جواد، گِریه و زارِش واجِم

صادِق دائی زاروِن، نام خُوارِش واجِم

محمودِ مشدی محمود، آ مَردِ سادَه اندیش

نظَر بابایِ جواد، همسونَشون آندِی خِویش

علیِّ مشدی جواد، نقلِ حدیثِش واتَن

حاجی خَیسا مامامون، جَوونِ نازِش واتَن

قدیمیَ کِفچِیُو، همَه بِمَردَین بالام

آ که بمَندَی اَنُون، سلامتیش بی بالام

اِینا مِیشی بایناتر، شهیدِ والا مقام

مَنصورِ حاجی عَبّاس، خُدا وَرو با مَقام

حسنِ مُلّا قاسِم، تعزیَه خُونِیش واجِم

شیخ اِسمالِ مالکِ، پِورِ جَونِش واجِم

علیِّ کبلا اِسمال، رَوضه ی نابِش واتَن

قاسمِ مُلّا علی، قرآن جَوابِش واتَن

مُرزا بابا چه واجِم، همَه آندی مِشناسا

 بایا شُما را واجِم، عبدُالحسین بِشناسا

مَشدی عزیزِ مرحوم، صومُ و صلاتِش واتَن

حاج محمودِ آسیابُون، فکرُ و حسابِش واتَن

علیِّ مَشدِی شابُون، زحمتُ و کارِش بِوِین

حاج صفرِ مَش مَیتِی، کلامِ نابِش بِوِین

آپارَ عیدِ نَورِز، حاجی بابارِش بِمَرد

آ که هَمی مِخوندِش، شِیر شِکارِش بِمَرد

حبیبِ الّاوِردی، سلامِ مشتِش واتَن

علیِّ مَشدی بابا، پِینه ی دستِش واتَن

غرباقینِ مردُمُو، هر کی شُما فامیلین

مردُم سر به زیرُ و؛ آ که واجاش قابلین

جا بُوجلَه غرباقیونُ،  هُوشکی هَنی نِمَندَی

بایا هَمَه خُوار بُون، آقا تَنِیا بِمَندَی

چُوما همَه کارِمون، قُولایُ و نا پَسَندِه

ما ها همَش وَهُونَی، دَهُونِمُون مِبَندِه

اصل این شعر از پسر عمویم، آقای حبیب مالک بود که با دستکاری و تنظیم اینجانب (هاشم مالکی) در تاریخ 29 بهمن 1392 آماده شد